Mijn naam is Liesbeth Reneman, ik ben de hoofdonderzoeker van het ePOD project. Ik ben gepromoveerd op de effecten van xtc op de hersenen. Maar  is  het  wel  klinisch  relevant  om  onderzoek  te  doen  naar  een  recreatief  middel  dat ook nog eens op de verbodenmiddelenlijst staat? Dat werd mij destijds vaak tegengeworpen. Omdat de kloof tussen recreatieve drugs en medicijnen kleiner is dan je denkt, ben ik me na die tijd gaan richten op hoeveel we eigenlijk weten over geneesmiddelen die wij als artsen aan jonge mensen voorschrijven: namelijk Prozac (fluoxetine) voor de behandeling van een ernstige depressie en Ritalin (methylfenidaat) voor de behandeling van ADHD.

Er was iets wat me al snel fascineerde. We weten eigenlijk heel weinig over de langetermijneffecten van deze medicijnen op de hersenen van kinderen. Medicatie bij kinderen schrijven we vaak voor op basis van onderzoek in – en richtlijnen voor – volwassenen. Een zeer groot percentage van de medicijnen die aan kinderen en adolescenten wordt voorgeschreven, is zelfs nooit getest voor gebruik  in  deze  leeftijdsgroep.  Dit  geldt  vooral  ook  voor  medicijnen  die  op  de  hersenen ingrijpen; op zich verklaarbaar, want de hersenen waren immers lange tijd niet toegankelijk.

Dit  onderzoeksveld  bracht  tien  jaar  geleden  al  mijn  interesses  samen:  belang-stelling  voor  de  radiologie  (ik  had  toen net mijn  opleiding  tot  radioloog  afgerond),  de  kennis die ik tijdens mijn promotieonderzoek had opgedaan op het gebied van de psychofarmacologie, en mijn interesse in de hersenontwikkeling. Met een persoonsgebonden subsidie van het AMC kon ik in 2008 starten met het ePOD onderzoek: ‘effects of Psychotropic drugs On the Developing brain’  waarin we onderzoeken wat de effecten van Ritalin en Prozac op de hersenontwikkeling zijn, in zowel mensen als proefdieren. Meer informatie over het ePOD onderzoek naar de effecten van Ritalin kunt u terugvinden op deze website, dus neem vooral een kijkje!